سکه‌های چالش چه شکلی هستند؟

معمولاً سکه‌های چالش حدود ۱.۵ تا ۲ اینچ قطر و حدود ۱/۱۰ اینچ ضخامت دارند، اما سبک‌ها و اندازه‌های آنها بسیار متفاوت است - برخی حتی به شکل‌های غیرمعمول مانند سپر، پنج ضلعی، نوک پیکان و پلاک سگ عرضه می‌شوند. این سکه‌ها عموماً از جنس قلع، مس یا نیکل ساخته می‌شوند و انواع پرداخت‌ها در دسترس است (برخی از سکه‌های نسخه محدود با طلا آبکاری شده‌اند). طرح‌ها می‌توانند ساده باشند - حکاکی نشان و شعار سازمان - یا دارای نقوش برجسته میناکاری شده، طرح‌های چند بعدی و برش خورده باشند.

چالش ریشه‌های سکه

تقریباً غیرممکن است که به طور قطعی بدانیم سنت سکه‌های چالش‌برانگیز چرا و از کجا آغاز شده است. یک چیز قطعی است: سکه‌ها و خدمت سربازی به خیلی قبل‌تر از عصر مدرن ما برمی‌گردند.

یکی از اولین نمونه‌های شناخته‌شده از پاداش نقدی به یک سرباز وظیفه به دلیل شجاعتش، در روم باستان اتفاق افتاد. اگر سربازی در آن روز در نبرد خوب عمل می‌کرد، حقوق معمول آن روز خود و یک سکه جداگانه به عنوان پاداش دریافت می‌کرد. برخی روایت‌ها می‌گویند که این سکه به طور ویژه با نشان لژیونی که از آن آمده بود، ضرب می‌شد و همین امر باعث می‌شد برخی از مردان سکه‌های خود را به عنوان یادگاری نگه دارند، نه اینکه آنها را صرف خرید زن و شراب کنند.

امروزه، استفاده از سکه در ارتش بسیار ظریف‌تر شده است. در حالی که بسیاری از سکه‌ها هنوز به عنوان نشان قدردانی از انجام کار خوب، به ویژه برای کسانی که به عنوان بخشی از یک عملیات نظامی خدمت می‌کنند، توزیع می‌شوند، برخی از مدیران آنها را تقریباً مانند کارت ویزیت یا امضا مبادله می‌کنند و می‌توانند به یک مجموعه اضافه کنند. همچنین سکه‌هایی وجود دارد که یک سرباز می‌تواند مانند یک کارت شناسایی برای اثبات خدمت خود در یک واحد خاص از آنها استفاده کند. سکه‌های دیگری نیز برای تبلیغات به غیرنظامیان توزیع می‌شوند یا حتی به عنوان ابزاری برای جمع‌آوری کمک‌های مالی فروخته می‌شوند.

اولین سکه چالش رسمی... شاید

اگرچه هیچ‌کس دقیقاً نمی‌داند سکه‌های چالش چگونه به وجود آمدند، اما یک داستان به جنگ جهانی اول برمی‌گردد، زمانی که یک افسر ثروتمند مدال‌های برنزی با نشان اسکادران پرواز ضرب کرد تا به افرادش بدهد. کمی بعد، یکی از خلبانان جوان بر فراز آلمان سرنگون و اسیر شد. آلمانی‌ها همه چیز او را به جز کیسه چرمی کوچکی که دور گردنش انداخته بود و اتفاقاً مدالش در آن بود، با خود بردند.

خلبان فرار کرد و به فرانسه رفت. اما فرانسوی‌ها معتقد بودند که او جاسوس است و او را به اعدام محکوم کردند. خلبان در تلاش برای اثبات هویت خود، مدال را به او نشان داد. یک سرباز فرانسوی اتفاقاً نشان را شناخت و اعدام به تأخیر افتاد. فرانسوی‌ها هویت او را تأیید کردند و او را به واحدش بازگرداندند.

یکی از اولین سکه‌های چالش‌برانگیز توسط سرهنگ «بوفالو بیل» کوین، از هنگ هفدهم پیاده‌نظام، ضرب شد که آنها را برای افرادش در طول جنگ کره ساخته بود. این سکه دارای یک بوفالو در یک طرف به عنوان اشاره‌ای به خالق آن و نشان هنگ در طرف دیگر است. سوراخی در بالای آن ایجاد شده بود تا افراد بتوانند آن را به جای یک کیف چرمی، دور گردن خود بیاندازند.

چالش

داستان‌ها می‌گویند که این چالش پس از جنگ جهانی دوم در آلمان آغاز شد. آمریکایی‌های مستقر در آنجا سنت محلی انجام «چک‌های فنیگ» را به جا آوردند. فنیگ پایین‌ترین نوع سکه در آلمان بود و اگر هنگام دریافت چک، آن را نداشتید، مجبور بودید آبجو بخرید. این از فنینگ به مدالیون واحد تبدیل شد و اعضا با کوبیدن مدالیون روی پیشخوان، یکدیگر را «به چالش» می‌کشیدند. اگر هر یک از اعضای حاضر مدالیون خود را نداشت، باید برای رقیب و هر کس دیگری که سکه خود را داشت، نوشیدنی می‌خرید. اگر همه اعضای دیگر مدالیون خود را داشتند، رقیب باید برای همه نوشیدنی می‌خرید.

دست دادن مخفیانه

در ژوئن ۲۰۱۱، رابرت گیتس، وزیر دفاع، پیش از بازنشستگی قریب‌الوقوع خود، از پایگاه‌های نظامی در افغانستان بازدید کرد. در طول مسیر، او با ده‌ها زن و مرد در نیروهای مسلح دست داد، کاری که در نگاه اول، به نظر می‌رسید یک تبادل ساده احترام باشد. در واقع، این یک دست دادن مخفیانه بود که در باطن برای گیرنده غافلگیری داشت - یک سکه ویژه چالش وزیر دفاع.

همه سکه‌های چالش با دست دادن مخفیانه رد و بدل نمی‌شوند، اما این سنت به سنتی تبدیل شده است که بسیاری آن را حفظ می‌کنند. ریشه‌های آن می‌تواند به جنگ دوم بوئر، که بین استعمارگران بریتانیایی و آفریقای جنوبی در آغاز قرن بیستم درگرفت، برگردد. بریتانیایی‌ها بسیاری از سربازان بخت و اقبال را برای این درگیری استخدام کردند که به دلیل وضعیت مزدوری خود، قادر به کسب مدال شجاعت نبودند. با این حال، غیرمعمول نبود که فرمانده آن مزدوران به جای آنها، مدال را دریافت کند. داستان‌ها می‌گویند که افسران درجه‌دار اغلب مخفیانه وارد چادر افسری می‌شدند که به ناحق مدال گرفته بود و مدال را از روبان جدا می‌کردند. سپس، در یک مراسم عمومی، مزدور شایسته را به جلو فرا می‌خواندند و با کف دست، با او دست می‌دادند و آن را به عنوان راهی برای تشکر غیرمستقیم از خدماتش به سرباز می‌دادند.

سکه‌های نیروهای ویژه

سکه‌های چالشی در طول جنگ ویتنام رواج پیدا کردند. اولین سکه‌های این دوران توسط گروه دهم یا یازدهم نیروهای ویژه ارتش ساخته شدند و چیزی بیش از پول رایج نبودند که نشان واحد در یک طرف آن مهر شده بود، اما افراد واحد آنها را با افتخار حمل می‌کردند.

مهم‌تر از همه، این روش بسیار امن‌تر از روش جایگزین بود - باشگاه‌های گلوله‌زنی که اعضای آن همیشه یک گلوله استفاده نشده حمل می‌کردند. بسیاری از این گلوله‌ها به عنوان پاداش برای زنده ماندن در یک مأموریت داده می‌شدند، با این ایده که اکنون این "آخرین چاره" است که در صورت قریب‌الوقوع بودن شکست، به جای تسلیم شدن، علیه خودتان استفاده شود. البته حمل گلوله چیزی بیش از یک نمایش قدرت و ابهت نبود، بنابراین آنچه که با گلوله‌های تپانچه یا M16 شروع شد، به زودی به گلوله‌های کالیبر 0.50، گلوله‌های ضدهوایی و حتی گلوله‌های توپخانه تبدیل شد تا از یکدیگر پیشی بگیرند.

متأسفانه، وقتی این اعضای باشگاه گلوله «چالش» را در بارها به یکدیگر ارائه می‌دادند، به این معنی بود که مهمات جنگی را روی میز می‌کوبیدند. فرماندهی که نگران وقوع حادثه‌ای مرگبار بود، استفاده از این مهمات را ممنوع کرد و آن را با سکه‌های نیروهای ویژه با تعداد محدود جایگزین کرد. خیلی زود تقریباً هر واحد سکه مخصوص به خود را داشت و برخی حتی سکه‌های یادبودی را برای نبردهای سخت ضرب کردند تا به کسانی که زنده ماندند تا داستان را روایت کنند، بدهند.

سکه‌های چالش رئیس جمهور (و معاون رئیس جمهور)

از بیل کلینتون گرفته تا حالا، هر رئیس جمهوری چالش خاص خودش را داشته است و از زمان دیک چنی، معاون رئیس جمهور هم با چالشی روبرو بوده است.

معمولاً چند سکه ریاست جمهوری مختلف وجود دارد - یکی برای مراسم تحلیف، یکی برای بزرگداشت دوران ریاست جمهوری او، و یکی برای عموم مردم، اغلب در فروشگاه‌های هدایا یا آنلاین. اما یک سکه ویژه و رسمی ریاست جمهوری وجود دارد که فقط با دست دادن با قدرتمندترین مرد جهان می‌توان آن را دریافت کرد. همانطور که احتمالاً می‌توانید حدس بزنید، این سکه کمیاب‌ترین و پرطرفدارترین سکه چالش است.

رئیس جمهور می‌تواند به صلاحدید خود سکه پخش کند، اما این سکه‌ها معمولاً برای مناسبت‌های خاص، پرسنل نظامی یا مقامات خارجی در نظر گرفته شده‌اند. گفته می‌شود که جورج دبلیو بوش سکه‌های خود را برای سربازان مجروحی که از خاورمیانه بازمی‌گشتند، کنار گذاشته بود. پرزیدنت اوباما نیز اغلب آنها را پخش می‌کند، به ویژه به سربازانی که از پله‌های هواپیمای ایر فورس وان بالا می‌روند.

فراتر از ارتش

سکه‌های چالشی اکنون توسط سازمان‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در دولت فدرال، از مأموران سرویس مخفی گرفته تا کارکنان کاخ سفید و پیشخدمت‌های شخصی رئیس‌جمهور، سکه‌های مخصوص به خود را دارند. احتمالاً جالب‌ترین سکه‌ها، سکه‌های دستیاران نظامی کاخ سفید - افرادی که توپ فوتبال اتمی را حمل می‌کنند - هستند که سکه‌های آنها طبیعتاً به شکل توپ فوتبال است.

با این حال، به لطف شرکت‌های آنلاین فروش سکه‌های سفارشی، همه در حال پیوستن به این سنت هستند. امروزه، داشتن سکه برای پلیس و آتش‌نشانی غیرمعمول نیست، همانطور که بسیاری از سازمان‌های مدنی مانند باشگاه لاینز و پیشاهنگان پسر نیز سکه دارند. حتی کاسپلیرهای جنگ ستارگان لژیون ۵۰۱، موتورسواران هارلی دیویدسون و کاربران لینوکس سکه‌های مخصوص به خود را دارند. سکه‌های چالش به روشی ماندگار و بسیار کلکسیونی برای نشان دادن وفاداری شما در هر زمان و هر مکان تبدیل شده‌اند.